| Kazım Ormancı |
Rast Gele Şiir
| Yol |
| Yıllardır yürüdüğüm yol bu mu? Baksana Bomboş odaları evimin Şu kapılar değil mi? Her adımımda kapanan Açılmamak üzere bir daha Açıklama bile yapmadan ardımdan Şu benim kuçumanım değil mi? Hani iki senede on kez adını söylediğim Canım benim Selam bile vermeden Nasılda gidiyor Kolunda hiç tanımadığım bir Kazım Ah ! Zavallı babacığım, Yakışıklı babacığım Sen yolu sona erecek adam mıydın El sallarken yaşama sen Ben bedensiz yanındaydım İnan inan yaşadıkların hep gerçekti Beni de fazla özleme Yolu çoktan yarıladım Evet işte böyle Ailemin geri kalanı Arkadaşlarım, dostlarım Yaşayıp hep geride bıraktıklarım Sizlerde yürüdüğüm bu yolda Taş oldunuz ayağıma çarpan İrili ufaklı Bazen bir kaya Üzerine oturup dinlendiğim Bazen bir yokuş oldunuz Çıkarken terlediğim Bazen de yokuşun başında bir pınar Serin suyunu kana kana içtiğim Ve sen sen lanet olası Arkadaşlığına alışamadığım Yol arkadaşım yalnızlık Beni hiçbir zaman Yalnız bırakmadın öyle değil mi? Her biten sohbetin ardında sen vardın Benden yalnız Neyse neyse Kalkmalıyız ağır ağır Güneş batarken Yolcu yolunda gerek derler ya Dilimizde uzun ince bir yoldayım türküsü Ve yürümeliyiz Dönülmez akşamın ufkuna dek |
| Puan ver: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Puan: 4,45 Hit: 13603 |